Pewnej mglistej grudniowej nocy w Paryżu, na tydzień przed Bożym Narodzeniem, zauważono nagie ciało młodej kobiety unoszące się na wodach Sekwany. Gdy ją wyłowiono, okazało się, że jeszcze żyje, ale nic nie pamięta. Z posterunku policji, na który zostaje zabrana, znika kilka godzin później. Dzięki analizie DNA i zdjęciom udaje się ustalić, że wydobyta z wody kobieta to światowej sławy pianistka, Milena Bergman. Tyle że to niemożliwe, bo Milena ponad rok temu zginęła w katastrofie lotniczej. Prowadząca tę nietypową sprawę młoda policjantka Roxane oraz były narzeczony Mileny, Raphael, będą musieli wyjaśnić zagadkę: kim tak naprawdę jest nieznajoma znad Sekwany i co się z nią stało? Inspiracją do napisania książki była prawdziwa Nieznajoma z Sekwany. Taki przydomek nadano niezidentyfikowanej martwej kobiecie, której ciało wyłowiono pod koniec XIX wieku z Sekwany w Paryżu, w pobliżu Luwru. Jej wiek oceniono na 16 lat, nie miała obrażeń wskazujących na przyczynę zgonu. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem zwłoki wystawiono w witrynie kostnicy, w nadziei na ich identyfikację. Mimo to tożsamości kobiety nigdy nie ustalono. Uwagę publiczności zwrócił wygląd jej twarzy - delikatny uśmiech nie pasował do zwłok osoby, która utonęła, a tym bardziej popełniła samobójstwo. Z niewyjaśnionych przyczyn wykonano pośmiertną maskę topielicy - plotka głosi, że zrobił to patolog, który zakochał się w niej w trakcie sekcji. Maska zdobyła niezwykłą popularność, jej repliki sprzedawano w paryskich sklepach z pamiątkami, a uwagę poświęcili jej ówcześni artyści, m.in. Albert Camus, Rainer Maria Rilke, Louis Aragon i Vladimir Nabokov.