W "Tajemniczej wyprawie Tomka" przenosimy się na Daleki Wschód Azji, a dokładnie do rosyjskiej tajgi. Celem tej wyprawy jest uwolnienie z syberyjskiego więzienia Zbyszka Karskiego, kuzyna Tomka, zesłanego przez władze carskie za działalność konspiracyjną. Nasi bohaterowie przemierzają tajgę, obcują z bardzo zróżnicowaną przyrodą Dalekiego Wschodu, polują na dzikie zwierzęta i spotykają jej mieszkańców, nie zawsze przyjaznych. Poznajemy zasady działania carskiej administracji i codzienne życie zesłańców.

W "Tajemniczej wyprawie Tomka" przenosimy się na Daleki Wschód Azji, a dokładnie do rosyjskiej tajgi. Celem tej wyprawy jest uwolnienie z syberyjskiego więzienia Zbyszka Karskiego, kuzyna Tomka, zesłanego przez władze carskie za działalność konspiracyjną. Nasi bohaterowie przemierzają tajgę, obcują z bardzo zróżnicowaną przyrodą Dalekiego Wschodu, polują na dzikie zwierzęta i spotykają jej mieszkańców, nie zawsze przyjaznych. Poznajemy zasady działania carskiej administracji i codzienne życie zesłańców.

Seria powieści Alfreda Szklarskiego o przygodach Tomka Wilmowskiego na różnych kontynentach. Chłopiec bierze udział między innymi w wyprawie łowieckiej na kangury w Australii i przeżywa niebezpieczne przygody w Afryce, żyje wśród czerwonoskórych Nawajów i Apaczów. W te niezwykłe przygody wpleciona jest historia odkryć dokonywanych przez polskich podróżników. Książki są lekturą łatwą i atrakcyjną dla chłopców od wielu pokoleń.

Seria powieści Alfreda Szklarskiego o przygodach Tomka Wilmowskiego na różnych kontynentach. Między innymi chłopiec bierze udział w wyprawie łowieckiej na kangury w Australii i przeżywa niebezpieczne przygody w Afryce, żyje wśród czerwonoskórych Nawajów i Apaczów. W te niezwykłe przygody wpleciona jest historia odkryć dokonywanych przez polskich podróżników. Książki są lekturą łatwą i atrakcyjną dla chłopców od wielu pokoleń.

Seria powieści Alfreda Szklarskiego o przygodach Tomka Wilmowskiego na różnych kontynentach. Między innymi chłopiec bierze udział w wyprawie łowieckiej na kangury w Australii i przeżywa niebezpieczne przygody w Afryce, żyje wśród czerwonoskórych Nawajów i Apaczów. W te niezwykłe przygody wpleciona jest historia odkryć dokonywanych przez polskich podróżników. Akcja tego tomu sagi o Tomku Wilmowskim toczy się w Azji. Tomek i Bosman, na wezwanie Smugi, płyną do Indii. Pierwszym etapem ich podróży jest Bombaj, gdzie nawiązują pierwsze znajomości, które będą bardzo przydatne w dalszych poszukiwaniach przyjaciela. Zgodnie ze wskazówkami udają się na północ do Alwaru. Jednak to nie jest kres poszukiwań Smugi, autor zaprasza nas w dalszą podróż przez Tybet do rosyjskiej Azji Środkowej. W końcu, w niezwykłych okolicznościach, spotykają Smugę i już razem przeżywają przygody. [Powyższy opis pochodzi od wydawcy].

Akcja "Tomka na wojennej ścieżce" toczy się na pograniczu amerykańsko-meksykańskim, gdzie Tomek przebywa na ranczu stryja Sally, szeryfa Allana, odpoczywając po wypadku w Afryce. Towarzyszą mu Sally Allan z matką i bosman Nowicki. Wydawałoby się, że wakacje będą spokojne, bez dramatycznych wydarzeń, ale… Podczas wycieczki po okolicy Tomek spotyka Indianina, chłopcy zostają przyjaciółmi. Apacz wprowadza go nie tylko w świat plemiennych obyczajów, ale też wyjaśnia stosunki społeczne panujące na pograniczu. Kiedy Sally zostaje porwana przez meksykańskiego hodowcę koni, Indianie okazują Tomkowi prawdziwą przyjaźń, pomagając w uwolnieniu przyjaciółki.

Siódma część przygód Tomka i jego przyjaciół to niezwykła wyprawa do tajemniczej Amazonii. Akcja powieści rozpoczyna się napaścią na obóz zbieraczy kauczuku nad Rio Putumayo. W ślad za napastnikami wyrusza samotnie nieustraszony Pan Smuga. Po drodze napotyka on przedstawicieli tubylczych plemion takich jak Tikuna, Yahua, Kampi i Indios Bravos. Wkrótce przepada bez śladu w pełnej niebezpieczeństw amazońskiej selwie. Jego tropem podążają młodzi Wilmowscy, Karscy oraz nieodstępujący ich na krok kapitan Nowicki. Podróżnicy zapoznają się z niezwykłymi gatunkami zwierząt takimi jak piranie, manaty, pekari i anakondy oraz nieznanymi Europejczykom roślinami - kurarą, kauczukiem czy maniokiem. Celem ich podróży okazuje się tajemnicze miasto, stolica dawnego państwa potężnych Inków.

Seria powieści Alfreda Szklarskiego o przygodach Tomka Wilmowskiego na różnych kontynentach. Między innymi chłopiec bierze udział w wyprawie łowieckiej na kangury w Australii i przeżywa niebezpieczne przygody w Afryce, żyje wśród czerwonoskórych Nawajów i Apaczów. W te niezwykłe przygody wpleciona jest historia odkryć dokonywanych przez polskich podróżników. W tym tomie naszych bohaterów odnajdujemy w Brazylii. Jan Smuga pracuje w kompanii eksploatującej kauczuk w dorzeczu Amazonki. Indianie, wynajęci przez konkurencję, zabijają pracownika kompanii. Smuga wyrusza w pościg za mordercami, którzy giną w walce, a on wpada w ręce dzikiego plemienia, zamieszkującego ruiny inkaskiego miasta w głębi peruwiańskiej dżungli. Kiedy Jan nie wraca z wyprawy, Zbyszek Karski i Natasza (kuzyn Tomka i jego żona) wzywają na pomoc Tomka Wilmowskiego, Sally i bosmana Nowickiego. Wszyscy udają się na poszukiwanie Smugi. Od tego momentu uczestniczymy w wydarzeniach mrożących krew w żyłach… [Powyższy opis pochodzi od wydawcy].

W ósmej części swych przygód Tomek z żoną Sally, ojcem i Karskimi wraca w okolice tajemniczego miasta Inków - dawnej stolicy Imperium Słońca. Smuga i Nowicki, którzy umożliwili im ucieczkę - teraz są uwięzieni w kamiennym mieście. Zdani na własne siły planują ucieczkę z tego legendarnego miejsca, w którym Smuga jest białym wodzem marionetką, a kapitan Nowicki najpilniej strzeżonym jeńcem. W ucieczce pomaga im wdzięczny za uratowanie żony i syna szaman Wolnych Kampów - Onari - ofiarowując z przeogromnego skarbca Inków grudki szczerego złota i bezcenne szmaragdy. Podróżnicy muszą jeszcze pokonać amazońską gęstwinę i przedrzeć się przez niebezpieczne terytoria Indian, aby ponownie spotkać się w gronie, w którym przeżyli tak wiele.

Akcja powieści toczy się w Egipcie i Sudanie. Bohaterowie, na zlecenie oszukanego angielskiego arystokraty, tropią fałszerza egipskich dzieł sztuki, pochodzących z grobowców faraonów. Pościg za przestępcą, zwanym „żelaznym faraonem”, jest pełen zaskakujących zwrotów akcji, trzymających w napięciu i zachęcających do czytania kolejnych stron. W wartką akcję są umiejętnie wplecione informacje o historii, kulturze, gospodarce i przyrodzie przemierzanych terenów.

Akcja "Tomka w krainie kangurów" zaczyna się w 1902 roku, kiedy Polska znajduje się pod zaborami. Tomek Wilmowski, syn rewolucjonisty, uczeń warszawskiego gimnazjum, opór przeciwko caratowi ma właściwie we krwi. Opiekunowie bojąc się o niego, korzystają z nadarzającej się okazji i wysyłają Tomka do ojca przebywającego na emigracji. Obaj mają udać się na łowy do Australii. I tu nasz bohater przeżywa niecodzienne przygody w scenerii egzotycznej przyrody. A wszystko to jest opisane ciekawie i z pasją. [lubimyczytac.pl]

"Tomek w tarapatach" jest pierwszą opowieścią Alfreda Szklarskiego o nastolatku podróżującym po świecie, goniącym za przygodą, uczestniczącym w niezwykłych wydarzeniach, poznającym ciekawych ludzi.

Po udanej ucieczce – razem z przymusowo przebywającym tam Zbyszkiem Karskim i jego narzeczoną, Nataszą – z carskiej Rosji, Wilmowscy razem z towarzyszącymi im druhami udają się prosto do Australii. Już wcześniej przyjęli zaproszenie państwa Allan, czyli rodziców młodej sympatii Tomka – Sally, na święta Bożego Narodzenia. Po prawie miesięcznej gościnie u Allanów, na spotkaniu w Sydney Polakom zaproponowana zostaje wyprawa łowiecko-badawcza do nieznanej prawie jeszcze Nowej Gwinei, zorganizowana głównie przez ogrody zoologiczne w Sydney i Melbourne. W ekspedycji towarzyszyć miałby im ich dawny znajomy i przewodnik – Karol Bentley (poznany w pierwszej części cyklu). Mimo entuzjazmu, z jakim podróżnicy przyjmują ten pomysł – na co istotny wpływ ma ich sytuacja finansowa – Tomek po krótkiej wymianie zdań z Sally na osobności, rezygnuje z udziału w wyprawie, co zaskakuje wszystkich. Dziewczyna żąda bowiem od młodego Wilmowskiego dotrzymania złożonej przed rokiem obietnicy – spełnienia każdego jej życzenia po zdaniu przez nią matury. A życzeniem tym jest wspólny wyjazd do Nowej Gwinei. Nie mogąc dotrzymać danego słowa, Tomek, ze starannie ukrywanym żalem, informuje przyjaciół o zaistniałej sytuacji. Sally słusznie jednak przewidziała, że w takim wypadku Jan Smuga, jako dowódca wyprawy, zgodzi się również na jej udział. Po chwili narady zatwierdzona zostaje również decyzja o zabraniu Nataszy jako sanitariuszki i Zbyszka jako intendenta. Z dużo mniejszym entuzjazmem niż w przypadku krewnych Tomek reaguje na dołączenie do ekspedycji bardzo dalekiego kuzyna Sally – Jamesa Balmore’a, wyraźnie nadskakującego uroczej Australijce. Dzięki łaskawości maharani Alwaru, łowcy mogą się udać do Gwinei na własnym jachcie o nazwie "Sita", otrzymanym przez bosmana – a teraz już kapitana – Tadeusza Nowickiego na pożegnanie od brata władczyni po opuszczeniu Syberii. Po remoncie i odpowiednim przystosowaniu go do charakteru podróży, Polacy wraz z przyjaciółmi wypływają z Sydney, żegnani przez panią Allan. Jeszcze przed dopłynięciem do celu wyprawa zagląda w oczy niebezpieczeństwu. Na skutek własnej lekkomyślności, niedoświadczony James Balmore, ryzykuje nie tylko naganę od dowodzącego na wodzie Nowickiego, ale przede wszystkim swoje życie, beztrosko kąpiąc się w morzu. Tylko dzięki roztropności Smugi nie dochodzi do jego „konfrontacji” z dwoma rekinami. Ponadto łowcy ratują grupę krajowców, więzionych przez handlarzy ludźmi. Dzięki temu zyskują nie tylko wdzięczność tych ludzi, ale i młodego przewodnika, rodzimego mieszkańca wyspy. Pomaga im on w zwerbowaniu koniecznych w tej wyprawie tragarzy, na każdym kroku okazując swoje przywiązanie. Jest postacią bardzo podobną do Sambo, młodego Murzyna z wyprawy do Afryki (patrz: Tomek na Czarnym Lądzie). Kolejnym podobieństwem do drugiego tomu jest wykorzystywanie naiwności i niewiedzy tubylców za pomocą łatwych, „magicznych” sztuczek – i tym razem w rolę wielkiego czarownika wcielił się Tomek, „spaleniem” wody (pokrytej warstwą nafty...) zapobiegając odejściu krajowców. Następną trudnością w przemierzaniu tej nieznanej jeszcze Europejczykom krainy są niezbyt przyjazne relacje pomiędzy ich tragarzami a sąsiednim plemieniem Tawade. Łowcy zdołali nieco złagodzić ten konflikt, a wręcz pogodzić zwaśnione ludy, co stanowczo nie spodobało się czarownikowi Tawade, tracącemu w ten sposób część swoich wpływów (i zysków). Dlatego też uknuł zemstę, wymierzoną w białych podróżników – na skutek jego działań torturowany wcześniej przez niego wąż ukąsił Sally. Polacy bez dalszych przeszkód opuścili kraj Tawade, jednak doszło im jeszcze jedno zmartwienie – mimo odpowiedniego wyciśnięcia i opatrzenia rany, chora Australijka z dnia na dzień traciła siły. Kulminacyjnym punktem książki jest okrążenie przez wrogo nastawione plemię Ku-ku-ku-ku, w jakim znalazła się wyprawa w krainie ludożerców. Tymczasem Sally marniała w oczach, a wysiłki wszystkich uczestników skupiały się nie tylko na przygotowaniu obozu do odparcia ataku krajowców, ale również podtrzymywaniu na duchu coraz bardziej zrozpaczonego stanem dziewczyny Tomka. Kiedy wydawało się, że nic już jej nie uratuje, Sally wyznaje Nowickiemu swoje ostatnie życzenie – jakim jest poślubienie młodego Wilmowskiego. Nowicki, jako kapitan, może udzielić im ślubu jedynie na wodzie, dlatego nie zważając na realne niebezpieczeństwo wszyscy przenoszą się w pobliże jednej z długich piróg, czyli miejscowej łodzi. Świadkami zostają Wilmowski i Smuga, a po uzyskaniu przez młodych „ojcowskiego pozwolenia” Nowicki ogłasza ich małżeństwem. Dokładnie w tym momencie następuje zmasowany atak Ku-ku-ku-ku – który zostaje odparty, nie bez pomocy zaprzyjaźnionych tubylców Bena Bena. Ze względu na nadal ciężki stan Sally, ale przede wszystkim na wrogie nastroje krajowców, ekspedycja zmuszona jest udać się w drogę powrotną. Małą flotyllą łodzi łowcy udają się rzeką Purari w kierunku jej ujścia do Zatoki Papua i Port Moresby, gdzie mogli liczyć na pomoc dobrego lekarza. Wreszcie Sally dochodzi do zdrowia. Mimo nieprzychylnego stanowiska tubylców, wyprawie udaje się zrealizować swój cel – wracają bogatsi o rozmaite gatunki fauny i flory charakterystycznej dla Nowej Gwinei.

Po udanej ucieczce – razem z przymusowo przebywającym tam Zbyszkiem Karskim i jego narzeczoną, Nataszą – z carskiej Rosji, Wilmowscy razem z towarzyszącymi im druhami udają się prosto do Australii. Już wcześniej przyjęli zaproszenie państwa Allan, czyli rodziców młodej sympatii Tomka – Sally, na święta Bożego Narodzenia. Po prawie miesięcznej gościnie u Allanów, na spotkaniu w Sydney Polakom zaproponowana zostaje wyprawa łowiecko-badawcza do nieznanej prawie jeszcze Nowej Gwinei, zorganizowana głównie przez ogrody zoologiczne w Sydney i Melbourne. W ekspedycji towarzyszyć miałby im ich dawny znajomy i przewodnik – Karol Bentley (poznany w pierwszej części cyklu). Mimo entuzjazmu, z jakim podróżnicy przyjmują ten pomysł – na co istotny wpływ ma ich sytuacja finansowa – Tomek po krótkiej wymianie zdań z Sally na osobności, rezygnuje z udziału w wyprawie, co zaskakuje wszystkich. Dziewczyna żąda bowiem od młodego Wilmowskiego dotrzymania złożonej przed rokiem obietnicy – spełnienia każdego jej życzenia po zdaniu przez nią matury. A życzeniem tym jest wspólny wyjazd do Nowej Gwinei. Nie mogąc dotrzymać danego słowa, Tomek, ze starannie ukrywanym żalem, informuje przyjaciół o zaistniałej sytuacji. Sally słusznie jednak przewidziała, że w takim wypadku Jan Smuga, jako dowódca wyprawy, zgodzi się również na jej udział. Po chwili narady zatwierdzona zostaje również decyzja o zabraniu Nataszy jako sanitariuszki i Zbyszka jako intendenta. Z dużo mniejszym entuzjazmem niż w przypadku krewnych Tomek reaguje na dołączenie do ekspedycji bardzo dalekiego kuzyna Sally – Jamesa Balmore’a, wyraźnie nadskakującego uroczej Australijce. Dzięki łaskawości maharani Alwaru, łowcy mogą się udać do Gwinei na własnym jachcie o nazwie "Sita", otrzymanym przez bosmana – a teraz już kapitana – Tadeusza Nowickiego na pożegnanie od brata władczyni po opuszczeniu Syberii. Po remoncie i odpowiednim przystosowaniu go do charakteru podróży, Polacy wraz z przyjaciółmi wypływają z Sydney, żegnani przez panią Allan. Jeszcze przed dopłynięciem do celu wyprawa zagląda w oczy niebezpieczeństwu. Na skutek własnej lekkomyślności, niedoświadczony James Balmore, ryzykuje nie tylko naganę od dowodzącego na wodzie Nowickiego, ale przede wszystkim swoje życie, beztrosko kąpiąc się w morzu. Tylko dzięki roztropności Smugi nie dochodzi do jego „konfrontacji” z dwoma rekinami. Ponadto łowcy ratują grupę krajowców, więzionych przez handlarzy ludźmi. Dzięki temu zyskują nie tylko wdzięczność tych ludzi, ale i młodego przewodnika, rodzimego mieszkańca wyspy. Pomaga im on w zwerbowaniu koniecznych w tej wyprawie tragarzy, na każdym kroku okazując swoje przywiązanie. Jest postacią bardzo podobną do Sambo, młodego Murzyna z wyprawy do Afryki (patrz: Tomek na Czarnym Lądzie). Kolejnym podobieństwem do drugiego tomu jest wykorzystywanie naiwności i niewiedzy tubylców za pomocą łatwych, „magicznych” sztuczek – i tym razem w rolę wielkiego czarownika wcielił się Tomek, „spaleniem” wody (pokrytej warstwą nafty...) zapobiegając odejściu krajowców. Następną trudnością w przemierzaniu tej nieznanej jeszcze Europejczykom krainy są niezbyt przyjazne relacje pomiędzy ich tragarzami a sąsiednim plemieniem Tawade. Łowcy zdołali nieco złagodzić ten konflikt, a wręcz pogodzić zwaśnione ludy, co stanowczo nie spodobało się czarownikowi Tawade, tracącemu w ten sposób część swoich wpływów (i zysków). Dlatego też uknuł zemstę, wymierzoną w białych podróżników – na skutek jego działań torturowany wcześniej przez niego wąż ukąsił Sally. Polacy bez dalszych przeszkód opuścili kraj Tawade, jednak doszło im jeszcze jedno zmartwienie – mimo odpowiedniego wyciśnięcia i opatrzenia rany, chora Australijka z dnia na dzień traciła siły. Kulminacyjnym punktem książki jest okrążenie przez wrogo nastawione plemię Ku-ku-ku-ku, w jakim znalazła się wyprawa w krainie ludożerców. Tymczasem Sally marniała w oczach, a wysiłki wszystkich uczestników skupiały się nie tylko na przygotowaniu obozu do odparcia ataku krajowców, ale również podtrzymywaniu na duchu coraz bardziej zrozpaczonego stanem dziewczyny Tomka. Kiedy wydawało się, że nic już jej nie uratuje, Sally wyznaje Nowickiemu swoje ostatnie życzenie – jakim jest poślubienie młodego Wilmowskiego. Nowicki, jako kapitan, może udzielić im ślubu jedynie na wodzie, dlatego nie zważając na realne niebezpieczeństwo wszyscy przenoszą się w pobliże jednej z długich piróg, czyli miejscowej łodzi. Świadkami zostają Wilmowski i Smuga, a po uzyskaniu przez młodych „ojcowskiego pozwolenia” Nowicki ogłasza ich małżeństwem. Dokładnie w tym momencie następuje zmasowany atak Ku-ku-ku-ku – który zostaje odparty, nie bez pomocy zaprzyjaźnionych tubylców Bena Bena. Ze względu na nadal ciężki stan Sally, ale przede wszystkim na wrogie nastroje krajowców, ekspedycja zmuszona jest udać się w drogę powrotną. Małą flotyllą łodzi łowcy udają się rzeką Purari w kierunku jej ujścia do Zatoki Papua i Port Moresby, gdzie mogli liczyć na pomoc dobrego lekarza. Wreszcie Sally dochodzi do zdrowia. Mimo nieprzychylnego stanowiska tubylców, wyprawie udaje się zrealizować swój cel – wracają bogatsi o rozmaite gatunki fauny i flory charakterystycznej dla Nowej Gwinei.