Studium zbrodni Hitlera.

Karla Schefter, niemiecka pielęgniarka, od 1989 roku pracowała w zniszczonym wojną Afganistanie jako wolontariuszka. Po kilku latach postanowiła zbudować własny szpital w Chak, miejscowości oddalonej 70 km od Kabulu. Talibowie długo nie wyrażali na to zgody, ale szpital jednak powstał.Karla zdobyła uznanie afgańskiej społeczności: pertraktowała z mudżahedinami,wchodziła w układy z talibami, znajdywała posłuch u starszyzny. Po wydarzeniach z 11 września została zmuszona do opuszczenia kraju. W swoim dzienniku ukazuje poruszający do głębi obraz Afganistanu - jego kultury i zwyczajów, podejścia mieszkańców do świata. Napisana przez nią książka stała się bestsellerem i została przetłumaczona na wiele języków.

Einstein, urodzony w Ulm, mieście w południowych Niemczech słynącym ze wspaniałej katedry, został przez magazyn Time ogłoszony człowiekiem XX wieku. Dlaczego tak się stało? Choć nie był wzorowym uczniem, szybko wykazał się umiejętnością rozważania istotnych zagadnień współczesnej fizyki. Później jego prace na temat światła, elektrodynamiki, energii, przestrzeni i czasu rozsławiły go na całym świecie, ponieważ stanowiły potwierdzenie dawnych teorii lub też odkrywały pasjonujące zagadki fizyki. Choć jego wkład w rozwój wiedzy był tak doniosły, był on człowiekiem z krwi i kości, co pokazuje lektura tej książki.

Autor urodził się i wychował w rodzinie Świadków Jehowy, w cieniu ich ideologii. Był aktywnym członkiem ich organizacji. Śledząc duchową ewolucję autora stykamy się z elementami sensacji. Poznamy to, co dzieje się za kurtyną teatru, który Świadkowie Jehowy grają wobec świata.

Czy nie doświadczyliśmy już, że wielu bohaterów odznaczono za ich czyny wysokimi odznaczeniami oraz orderami, przedstawiani i gloryfikowani byle przez telewizję, radio, prasę jako ideały i wzory. Później z powodu tych samych czynów wieli było karanych wysokimi karami i musiało swoje życie spędzić w niewoli, w więzieniach i obozach. (...) Sądzę, że nadszedł czas, aby pokazać sąsiadowi, że jesteśmy ludźmi. Czyż nie jest całkowicie obojętne, czy jestem Niemcem czy Polakiem i tak samo dokładnie obojętne jest to, czy mój sąsiad jest Polakiem czy Niemcem.

Opowieść o odwadze, sile przetrwania i miłości rodziny rozdzielonej murem berlińskim. Czy czterdzieści lat to dużo w dziejach ludzkości lub w historii Europy? Być może nie aż tak wiele jak w losach niemieckiej rodziny, której życie śledzimy od momentu, kiedy przychodzi jej borykać się z wprowadzaniem nowego porządku po 1945 roku, gdyż znalazła się w sowieckiej strefie okupacyjnej. Śledzimy losy prawdziwych, żywych ludzi, które przeplatają się z historią NRD i realiami życia w tym kraju – dla jednych to okres konformizmu, próba dostosowania się i przetrwania. Inni czuli, że więzienie, jakim staje się ich państwo, to koszmar… Hanna, najstarsza córka, pragnąc zrealizować zaszczepione w niej przez ojca w innej epoce ideały, decyduje się na desperacką ucieczkę na Zachód, która wprawdzie ma swoje reperkusje dla tych, którzy pozostali, ale jej przynajmniej pozwala na życie w wolnym świecie. W wolności, jaką uosabia dla niej zamek w Heidelbergu. Nigdy jednak nie zapomni o swej miłości do rodziny, która pozostała za żelazną kurtyną i z którą przez czterdzieści lat nie będzie jej się wolno zobaczyć…

Książka H.R. Trevor-Ropera ukazała się po raz pierwszy w roku 1947. Pierwsze polskie wydanie ukazało się w 1960, a drugie w 1963. Ostanie dni Hitlera nie jest pracą ściśle naukową, jednak nie sposób jej odmówić wartości poznawczej. W roku 1947 i wiele lat później książka Trevora Ropera stanowiła najbardziej wiarygodne i sumienne opracowanie wydarzeń związanych z osobą Hitlera i jego najbliższego otoczenia w odniesieniu do okresu w którym III Rzesza waliła się w gruzy. W książce znajdziemy barwny, a jednocześnie źródłowo udokumentowany opis życia Hitlera i jego "dworu". Podczas lektury należy uwzględnić rok wydania książki w Polsce i ówczesne realia polityczne.

Niniejsza praca stanowi próbę przedstawienia zarysu dziejów SS, jej ideologii i struktury oraz roli, jaką spełniała w totalitarnym systemie partyjnym, państwowym i gospodarczym Niemiec hitlerowskich.

Wystarczyło przeczytać wspomnienia Churchilla, aby się dowiedzieć, że wkład Polaków w zwycięstwo w II wojnie światowej polegał na tym, że kręcili się gdzieś koło Monte Cassino i wykorzystując nieuwagę Anglików po zdobyciu przez nich klasztoru, zawiesili podstępem swój sztandar na klasztorze. Trzeba było czekać prawie pół wieku, aby Wielka Brytania uznała udział polskich matematyków w złamaniu szyfru Enigmy. Od 1933 do 1938 roku Polacy zbudowali kilkadziesiąt, jeśli nie kilkaset kopii Enigmy. Pierwszych piętnaście zbudowano już na wiosnę 1933 roku, a za nimi posypały się inne. Jednakże należy podkreślić, że posiadanie nawet tysiąca kopii Enigmy nie dawało absolutnie niczego, bo do rozszyfrowania depesz potrzeba było zbudować jej matematyczny model! Dowodem niech będzie fakt, że pierwsze handlowe modele Enigmy powstały już w 1919 roku i były dostępne w wolnej sprzedaży. Brytyjczycy zainteresowali się Enigmą dopiero tuż przed wybuchem wojny. Jedna z angielskich publikacji stwierdza, że na początku 1939 roku wywiad angielski za 2500 funtów nabył stary model Enigmy i zaczął prowadzić intensywne studia teoretyczne. Najlepsi kryptolodzy tego okresu - Oliver Strachey i Nigel de Grey - doszli wtedy do wniosku, że niemiecka Enigma jest nierozwiązalna! Powstaje, więc pytanie, dlaczego Polakom udało się to, co nie udało się innym? Odpowiedź jest prosta. Po pierwsze, polska myśl matematyczna w tamtym okresie stanowiła ścisłą czołówkę światową, a cała reszta świata raczkowała daleko z tyłu. Napisano już na ten temat wiele prac historycznych i wielka szkoda, że nawet sami Polacy o tym nie wiedzą. Prezentowaną dokumentalną książkę, pomimo, że opartą na faktach czyta się czasami niczym sensacyjny thriller.