Henry Fraser miał 17 lat, kiedy w wyniku tragicznego wypadku w jednej chwili zmieniło się niemal wszystko. Sparaliżowany od szyi w dół, Henry pokonał niewyobrażalne trudności, by znów móc korzystać z życia i nauczyć się nowego sposobu funkcjonowania. W swojej książce Henry pisze o tym, jak w wyzwaniach, które stawiało przed nim życie, zawsze odnajdywał jakiś dar; jak uczył się przyjmować i akceptować zły obrót spraw oraz doszukiwać się pozytywnych aspektów każdej sytuacji. Jego filozofia życiowa opiera się na założeniu, że każdy dzień może być dobry. Małe wielkie rzeczy przemówią do każdego, kto zmaga się z jakimikolwiek przeciwnościami losu. To przepiękna opowieść o wdzięczności oraz sile tkwiącej w każdym z nas - sile, która pokona największe trudności.

„Dziecko z autyzmem to po prostu dziecko, nie zwyczajne, lecz niepełnosprawne, które potrzebuje pomocy”, Snijders-Oomen (1978). Pomoc osobom z autyzmem musi być ciągła i konsekwentna, ponieważ różnią się one między sobą tak bardzo, że zawsze istnieje potrzeba pomocy indywidualnej, dostosowanej do danego dziecka. Nie istnieją bowiem gotowe recepty, które można zastosować schematycznie. W pracy z osobami z autyzmem bezustannie stawia się wyzwanie czyjejś pomysłowości a często rodzice i specjaliści są bezradni. Wychowanie dziecka autystycznego to poważne zadanie. Każde stadium jego rozwoju niesie z sobą wiele problemów. „Normalny sposób wychowania nie wydaje się mieć tu żadnego zastosowania”, powiedziała kiedyś pewna matka. „Spontaniczny sposób, w jaki wychowywałam moje zwyczajne dzieci rozpadł się całkowicie, gdy miałam go zastosować do Marka. Chciałabym bardzo, aby istniała gdzieś jakaś magiczna skrzynka, w której mogłabym się zanurzyć w momentach rozpaczy”. Jak wielu rodziców marzy o tym samym? Z drugiej zaś strony, rodzice często posiadają niesłychaną inwencję, wiele pomysłów, które mogą być użyteczne dla innych. NVA (Nederlandse Vereniging voor Autisme) podejmuje próby upowszechniania tych pomysłów, szukając odpowiedzi na pytania: jak możesz zaradzić problemom ze spaniem, jedzeniem, jak możesz zachęcić do niezależności, stymulować kontakty, itp.? na drodze spotkań rodziców. Przykłady te gromadzi się i konfrontuje z literaturą. Annelie Schenk zebrała te informacje w pracy doktorskiej z pedagogiki (State Uniwersity of Leiden, 1989). Została ona zredagowana i opublikowana w czasopiśmie „Engagement” („Zaangażowanie”) pod tytułem „Praktyczny poradnik dla rodziców”, SPECIAL 1990. To specjalne wydanie nie jest skrzynką tricków, lecz zbiorem zasad, które mogą pomóc rodzicom w konkretnych problemach. Różne zagadnienia zostały tu zarysowane w odniesieniu do wychowania dziecka z autyzmem i sprzężone z poradami dotyczącymi postępowania. Podkreślamy ponownie, że nie jest to książka ze zbiorem receptur, lecz poradnik na trudnej drodze, którą rodzice przebywają wychowując swoje autystyczne dzieci.