Najważniejsza bitwa morska XX wieku. Początek końca Cesarstwa Japonii. W historii wojen niewiele jest momentów, w których bieg wydarzeń zmienia się tak gwałtownie i niespodziewanie, jak podczas bitwy o Midway. O świcie 4 czerwca 1941 roku pełna szaleńczej brawury japońska marynarka wojenna rządzi na Pacyfiku. Do zachodu słońca osławiona Kidō-butai, główna grupa uderzeniowa Japończyków, zostanie zatopiona, a inicjatywa na dalekowschodnim teatrze działań wojennych przejdzie po raz pierwszy w ręce Amerykanów. Midway to punkt zwrotny wojny i początek końca państw Osi. Profesor Craig L. Symonds, czołowy historyk specjalizujący się w dziejach marynarki wojennej, maluje niezapomniany obraz pomysłowości, odwagi i poświęcenia żołnierzy. Historia rozpoczyna się wraz z przybyciem admirała Chestera A. Nimitza do Pearl Harbor po katastrofalnym japońskim ataku. Autor opisuje kluczowe wydarzenia prowadzące do kulminacyjnego starcia, w tym zarówno Morze Koralowe – pierwszą w historii bitwę lotniskowców – jak i odważny rajd bombowy Jimmy’ego Doolittle’a na Tokio. Skupia się na zaangażowanych w wojenne zmagania ludziach, dowódcach i zwykłych żołnierzach, zaś opis samej bitwy tworzy po mistrzowsku. Udowadnia, że klęska Japonii nie wynikała z czystego przypadku, jak zwykło się sądzić, lecz była wypadkową odpowiednio dobranych przez Nimitza sił, sprawnego wywiadu i elementu zaskoczenia. Poznaj wybitnych dowódców, brawurowych żołnierzy i pięć kluczowych minut, które zmieniły bieg wojny na Pacyfiku.

Prawie czterdzieści lat dobiega od chwili, w której zapadła decyzja o budowie tego okrętu, ponad trzydzieści pięć lat mineło od momentu jego wodowania, ponad trzydzieści zaś od dnia, w którym podniesiono na nim polską banderę wojenną, a "Burza" wciąż jeszcze pozostaje w centrum zainteresowania licznej części społeczeństwa - mieszkańców Wybrzeża, zwłaszcza zaś Trójmiasta, wczasowiczów i letników, którzy przyjeżdżają nad morze na wakacje...

Jeśli Ś wzorując niniejszą książkę układem i formą na äWielkich dniach małej floty" Ś autor nie uwypuşklił może odrębności struktury Marynarki Handlowej w porównaniu z Marynarką Wojenną oraz Ś biorącej swe źródło z innych zwyczajów, warunków pracy i życia oraz tradycji Ś odrębności służby, a może i odrębności charakteru i mentalności marynarzy floty handlowej, to stało się to niewątpliwie dlatego, że ponad wszystkie te różnice wybijało się jedno zasadnicze podobieństwo, zgodnie cechujące marynarzy obu ämałych flot": tak samo jak na äOrle", äPiorunie" i äBłyskawicy", tak też i na äWarszawie", äNarwiku" i äBatorym", żeby symşbolicznie wymienić tylko kilka polskich okrętów i statşków, marynarze przepojeni byli niepokonanymi -trudaşmi wojny i przeciwnościami losu duchem. Podobnie też Ś oprócz dział, moździerzy czy karabinów maszynoşwych Ś uzbrojeni byli w nieugiętą wolę walki. Kazała im ona dać z siebie wszystko, bez reszty, do końca. Właśnie też dzięki temu nasza flota' handlowa, podobnie jak wojenna dokonała wielu pięknych czynów, tak barşdzo wyrastających jakościowo i ilościowo ponad średşnią Ś jeśli tak można powiedzieć Ś normę, że zwróciła na siebie uwagę sojuszników. Charakterystycznym i wyşmownym tego przykładem niech będą słowa, które w czasie wojny usłyszał jeden z oficerów Polskiej Maşrynarki Wojennej od przygodnego brytyjskiego towaşrzysza podróży na temat polskiej floty: äNie przypuszczałem przedtem, że Polacy mają tak liczną flotę. Nie ma kampanii, nie ma inwazji lub jaşkiejkolwiek większej imprezy morskiej, by nie słyszało się o udziale polskich statków. Ewakuowaliście Dunşkierkę, słyszałem o Was tu bitwie o Norwegię, przewoşziliście nasze dzieci do Australii, woziliście nam sprzęt do dalekich Indii. Stale wymienia się obecność Waszej floty w bitwie o Atlantyk. Wozicie nawet sprzęt do arktycznego rosyjskiego portu Murmańsk. Wasz tonaż musi być bliski co najmniej miliona". Tymczasem, jak wiemy, polska flota liczyła wówczas zaledwie drobną część (jedną ósmą) tego, co jej przypişsywano, i wielka była nie liczbą statków ani stanem liczebnym załóg, ale ich osiągnięciami, które możemy z dumą zaliczyć do pięknych kart w księdze naszych tradycji morskich. Tym, którzy karty te swoim trudem serdecznym a nierzadko i krwią zapisali, wszystkim uczestnikom działań II wojny światowej spod polskiej bandery handlowej, a szczególnie wdzięcznej pamięci spoczywających) na cmentarzyskach podwodnych, poświęcona jest ta książka.

Książka jest monograficznym opracowaniem dziejów naszej marynarki podczas II Wojny Światowej. Opisy walk, w których uczestniczyli Polacy rzucone są na szersze tło zmagań wojennych na morzach, dzięki czemu rola floty polskiej została przedstawiona bardzo wyraziście, a jej wysiłek wojenny ukazany we właściwych proporcjach.

Książka jest monograficznym opracowaniem dziejów naszej marynarki podczas II Wojny Światowej. Opisy walk, w których uczestniczyli Polacy rzucone są na szersze tło zmagań wojennych na morzach, dzięki czemu rola floty polskiej została przedstawiona bardzo wyraziście, a jej wysiłek wojenny ukazany we właściwych proporcjach.

Na pokładzie ''Ulissesa'' ci, dla których śmierć i zniszczenie były już chlebem powszednim i nie robiły wrażenia, a witane były obojętnymi żarcikami, dzięki czemu pomagały utrzymać się przy zdrowych zmysłach - zaciskali teraz bezsilnie dłonie, wyrzucali z siebie bezużyteczne, puste przekleństwa, powtarzali je w nieskończoność, płakali, nie krępując się, jak małe dzieci. Płakali, gdy zwęglone twarze zwracały się do ''Ulissesa'' z radością i nadzieją, a później kamieniały w nie dającym się opisać przerażeniu, gdy tonący pojmowali że zbliża się koniec i woda zamyka się nad nimi; gdy opanowani wściekłością płonący ludzie rzucali obłąkane przekleństwa, wygrażali pięściami bielejącymi na tle czarnej ropy i gdy ''Ulisses'' tratował ich ciała. Płakali, gdy ujrzeli obraz bardziej wstrząsający od innych: człowiek wyglądający jak zwęglony pień, który już nie miał prawa żyć, uniósł zwęgloną rękę do czarnego otworu, tam, gdzie kiedyś były usta, i przesłał im pełen wdzięczności pocałunek...

Pierwsza część "Morza w ogniu" dotyczy wybranych wydarzeniach wojny morskiej (od 1 września 1939 r. do końca sierpnia 1942 roku), które rozegrały się podczas II wojny światowej.

Książka opisująca zmagania Aliantów i państw Osi o panowanie na Morzu śródziemnym w latach 1940-1943, od momentu przystąpienia Włoch do wojny do momentu kapitulacji sił Osi w Tunezji. Ten drugorzędny z punktu wiedzenia Niemiec teren walk odgrywał niezmiernie ważną rolę dla Włoch i Wielkiej Brytanii. Ewentualny sukces oznaczał bowiem dla Mussoliniego możliwość ekspansji kolonialnej i wejścia Włoch do grona mocarstw pierwszego rzędu, zaś ewentualna przegrana Wielkiej Brytanii powodowała utratę jej kontroli nad bliskowschodnimi polami naftowymi i drogami do Indii.