"Nad głowami naszymi wzleciał samolot niemiecki. Spadł z niego deszcz pocisków. Nikt nie drgnął. Chłopcy, jak mi się wydawało, powoli, nawet flegmatycznie szykują ciężkie karabiny maszynowe do ostrzału. Zatrajkotały. Samolot wzbił się jeszcze wyżej, aż znikł zupełnie... Nieśmiertelna wizja bohaterskiego generała Sowińskiego staje mi żywo przed oczyma. Tu, na szańcach Woli, dzieją się rzeczy, co rozmiarami przewyższają wydarzenia historii... Czemu pan się zamyślił? - pyta porucznik. - Bo chcę powiedzieć, poruczniku, to, co na początku rzec miałem, że tak sobie Warszawa żołnierza obrońcę swego wyobraża i wiedz o tym, że ta Warszawa dzielnie mu we wszystkim sekunduje".

O polskich lotnikach, którzy w czasie drugiej wojny światowej z brawurą i determinacją walczyli u boku aliantów, słyszał w Polsce każdy. Chcąc poznać w pełni tę historię, od czasów II Rzeczpospolitej po powojenne losy legendarnych bohaterów - trzeba przeczytać książkę Zamoyskiego. Studia historyczne, wspomnienia oraz rozmowy przeprowadzone z pamiętającymi tamten czas Polakami i Anglikami dały solidną podstawę opowieści, którą czyta się z dreszczem emocji, ze wzruszeniem i z uśmiechem. Są tu oszałamiające zwycięstwa i powietrzne bitwy - jak w filmie. Są momenty wielkich osobistych dramatów, ale też codzienne życie w obcym kraju - akceptacja i wrogość, przyjaźnie, romanse i miłość. Dywizjon napotkał liczną formację nieprzyjacielską nad dokami londyńskimi. Dwa hurricane’y natychmiast wspięły się wysoko i zanurkowały niemal pionowo na Niemców. Vincent próbował przyłączyć się do walki, lecz ilekroć zdołał wycelować w niemiecki samolot, ten rozpadał mu się przed oczyma, bo któryś z Polaków był szybszy. Vincent powrócił więc do bazy w Northolt, czuł się stary i zgrzybiały: „Powiedziałem oficerowi wywiadu, że oni naprawdę robią to, o czym mówią, naprawdę!”. Codziennie nadchodziła lawina gratulacji od sztabu i rządu. Kiedy po raz szósty przyjechał samochód z Downing Street, Kellett poczuł, że ma dosyć; napisał więc w odpowiedzi, że najwłaściwszym wyrazem uznania stałaby się skrzynka whisky. Nadeszła niezwłocznie. W przemówieniu na koniec roku szkolnego 1940/1941 przełożona żeńskiej szkoły ostrzegała swoje absolwentki: „I pamiętajcie trzymać się z dala od alkoholu i od polskich lotników”. Wieść głosiła, że nie sposób im się oprzeć. Można znać tę historię. Ale tak opowiedzianą czyta się jak sensacyjną powieść! Tytuł pierwszego polskiego wydania: Zapomniane Dywizjony. Losy polskich lotników.